سياره

سیاره یک جرم آسمانی است که در حرکتی مداری به دور یک ستاره و یا بقایای ستاره‌ای می‌گردد و دارای شرایط زیر است: به دور خورشید بگردد. جرم آن به قدری زیاد باشد که به شکل کروی در آید.جاذبهی آن به قدری زیاد باشد که تمام مدار خود را از اجسام ریز و درشت جاروب کند.جرم آن آنقدر زیاد نیست که سبب همجوشی حرارتی هسته‌ای شود.

الف) دسته بندی بر اساس اندازه:

• دارای اندازهای بزرگی هستند.
• سطح آنها گازی است.
• از خورشید دورند. چگالی کمی دارند.
• قمرهای زیادی دارند.
• حلقه - یا حلقه هایی - به دور خود دارند.

۱) سیارات داخلی:

 سیارات عطارد و زهره را شامل می گردد که مدار آنها داخل مدار زمین است و ویژگی آنها این است که تنها در نزدیکی خورشید رؤیت پذیر هستند و نمی توانند بیشتر از مقداری معین با خورشید فاصله داشته باشند.

۲) سیارات خارجی:

یک ناظر می تواند به کمک یکی از مشخصات زیرین، یا بیشتر، سیاره را تشخیص دهد:

الف) سیارات با نوری پایدار می درخشند، در حالی که در مورد ستاره ها چنین نیست. نوری که از ستاره ها به چشمان ما می رسد، به نظر می آید که هم از نظر رنگ و هم از نظر روشنی، به سرعت تغییر می کند. این تغییرات رنگ و روشنی همان چشمک زدن ستاره ها است

ب) سیارات آسمان را سیر می کنند. سیاره ای که زمانی نزدیک ستاره ای بوده ممکن است بعداً در نزدیکی ستاره ای دیگر مشاهده شود. از طرف دیگر ستاره ها نسبت به یکدیگر ظاهراً مواضع ثابتی را اشغال می کنند.

ج) سیارات در تلسکوپ، به صورت قرص های کوچک نورانی اند. هرچه بزرگ نمایی تلسکوپ بیشتر باشد، قطر قرص بزرگ تر است. ستاره ها، حتی با بزرگترین تلسکوپ های موجود هم فقط به صورت نقاط نورانی به نظر می رسند. حتی با تلسکوپ پنج متری هم به صورت نقاطی که قطر قابل سنجشی ندارند به چشم می آیند.

د) سیارات را فقط می توان در نوار باریکی در آسمان دید. حرکات آنها به مرزهای این نوار محدود است. البته ستاره ها را می توان در هر قسمتی از آسمان یافت.

منابع : نجوم به زبان ساده، المپیاد نجوم واختر شناسی